نقدی بر جدیدترین فیلم مهران مدیری

مهران مدیری نویسنده و کارگردان فیلم‌ سینمایی ۶ صبح و علی اوجی تهیه کننده این فیلم

در اقدامی متحیر کننده در حالی دست به تولید فیلم سینمایی در ژانر پلیس زده اند که با حذف چند پلان می توان آن را در قالب یک فیلم کوتاه تلویزیونی به نمایش گذاشت و البته قابلیت شرکت در چند جشنواره را نیز بدست نخواهد آورد اما برای مصرف و نمایش داخلی و ملی می تواند تاثیر گذار باشد.

احسان شفیعی

تبلیغات پوستری

بصورت کلی و اجمالی نمایش پوستری و تیزری از مهران مدیری، در فیلم ۶ صبح نوعی اقدام و حرکت تبلیغاتی برای جذب مخاطب در گیشه است؛ و تنها با حضور چند دقیقه ای او در سکانس های پایانی زمانی که فیلم برای مخاطب در اوج هیجان است، به سرعت خط پایان را عبور می کند؛ و جز تعجب و تمسخر واکنش دیگری را نمی توان در پایان فیلم از بینندگان مشاهده کرد.

مهاجرت

این فیلم بیشتر از آنکه بیان روایتی روان در مورد مهاجرت و رخدادهای پیرامون آن را داشته باشد،
نمایشی سخت از اقدام سرکوبی است که جامعه، نه به واسطه پلیس یا مجری قانون بلکه به دست خویش به خود تحمیل می کند؛ این فیلم که به قلم مهران مدیری و کارگردانی او است؛ می توان نوعی جبران برای سینمایی ۵ عصر با بازی سیامک انصاری دانست.
گویی مهران مدیری ۶ صبح را برای پاک کردن ۵عصر در کارنامه اجرایی و ارتباطی خود به تصویر کشیده است.

اصل نرسیدن در قالب تصویر

تلاش او برای همراه کردن مخاطب و بیننده با ایجاد دلهره و اضطراب، که همواره در قالب نرسیدن رخ می دهد، این بار از ژانر طنز تلخ سینمایی چون ۵ عصر برای جامعه به ژانر دیگری کوچ کرده است.
که اصلا توانمندی لازم را در برقراری ارتباط با مخاطب و البته بیان مسئله و موضوع در قالبی پذیرفتنی و ملموس را ایجاد نمی کند.
تا آنجا که بینندگان در میانه فیلم، در سالن سینما ترجیح به مکالمه دو طرفه با یکدیگر می دهند تا پیگیری و دنبال نمودن فیلم.

گویی مهران مدیری در یک دورهمی با علی اوجی و حضور چند بازیگر مطرح و چندین بازیگر علاقمند به کشف و شناسایی طی چند روز و نه بیشتر بدون‌کمترین هزینه دست به جذب گیشه خود نموده است

احسان شفیعی

اقدامی که در تغییر و ایجاد باور، برای مخاطب داخلی و جلب نظر در بیان دیدگاه های رفتن و مهاجرت صورت پذیرفته است.

احسان شفیعی

نقش پل چوبی برای مصرف داخلی

هر چند نمی توان انکار کرد که مهران مدیری قسمت اعظمی از فیلم‌ را تحت تاثیر فیلم سینمایی پل چوبی ساخته است.
این در حالیست که از نگاه داخلی و تفکر اجتماعی مهاجرت درصد بالایی از برنامه جامعه را در برمی‌گیرد. و به هیچ عنوان‌نگاه مخاطب در فیلم پل چوبی با مخاطب امروز از هیچ نقطه و نظری برابری نمی‌کند. از نظر مدیری جامعه ای که با نمایش علاقه خود به رفتن، نه با هدف بازگشت و البته رفتن، با هدف بازگشت دست خود را همواره بالا نگه داشته؛ بلاتکلیفی تصمیم دارد.
و تا آنجا پیش می رود تا بازنده اصلی را آن فردی معرفی می کند که متعجب نظاره گره اظهارات حاضرین است.

نگاه نویسنده به جامعه

تغییر نقش اول سیامک انصاری در فیلم های مهران مدیری، خود شکافی بزرگ در برقراری ارتباط با مخاطب است.
شخصیت زن مهاجر با بازی سمیرا حسن پور تا هیچ حدی توانمندی برقراری ارتباط با مخاطب حتی در داد و فریاد و گریه را نیز ندارد.
افرادی که از نظر نویسنده و کارگردان فیلم مصرف کننده مشروبات الکلی یا مواد مخدری چون ماری‌جوانا هستند؛ مستاجرانی خانه به دوش که با ساز و آوازی خوش اند و ایده ها و افکارهای رمانتیک دارند؛ افرادی خاص با عقایدی خاص تر، آن دسته افرادی که همواره توسط پلیس بازداشت می شوند و دو روز در وزرا بازداشت می مانند و بعد به زندگی عادی و عیش و نوش خود باز خواهند گشت.

رفیق بد و پلیس خوب

امان از آن هم نشینی که پاسوز آنان شده و از مسیر خود برای سال ها دور خواهد ماند.
پلیس که به عنوان‌ مجری و نظم دهنده قانون، تکلیف و وظیفه ای جز اجرای آن را ندارد؛
سعی خواهد کرد تا با ساده ترین تصمیمات دست به کنترل و حفظ نظم و امنیت جامعه بزند.
تا آنجا که حتی خلع سلاح برای خروج را توسط معترضی که به نوعی تحت تاثیر هیجانات قرار گرفته است را نیز درک‌ می کند.
و به جای یک تصمیم قابل توجیه و قانونی چون حذف فرد مسلح و شلیک مستقیم به مهرداد صدیقیان در نقش برادر، سازش و گفتگو را ارجحیت می دهد.
رفتاری که در گفتمان واقعی پلیس نقش و جایگاهی ندارد به خصوص در ترکیب رفتن و مهاجرت با اقدامی مسلحانه و گروگان گیری.

پله های ترقی چگونه زیر پای مهران مدیری هستند

فیلم به حدی از رتبه های نمایشی مدیری فاصله دارد، که حتی باور آنکه وی کارگردان و نویسنده این فیلم باشد از تصور خارج است.
رفتارهای کلیشه ای، دیالوگ های تکراری، با ارتباط طراحی صحنه ای که مهران مدیری خود آن را برعهده داشته؛ مشکلات فیلم را دو چندان می کند.
فضای فیلمبرداری و قاب تصویر به حدی کوچک است که از در و دیوار تصویر، بازیگران در حال بیرون زدگی و تراکم هستند.
چنان که مدیری قصد داشته با نمایش یک‌ فیلم بی کیفیت هجمه ای از نقدها و نظرات منفی را به سمت خود جذب کند. آنگونه که کارنامه فعالیت او چه در عرصه کارگردانی و چه در عرصه بازیگری در سالهای اخیر را به تاراج می برد. یا تنها با نمایش یک بازی و جمع بندی چند دقیقه ای در پایان فیلم، میزان تبحر و توانمندی خود را در فیلم نمایان کند.
هرچند از نقد روزنامه ها و رسانه ها پیرامون فیلم ساعت 6 صبح نمی توان به سادگی گذشت.

دسته بندی شده در: