پادکست اول

بخش اول

خانواده، روابط عاطفی، طلاق و اعتیاد

چه مقدار مقوله خانواده می تواند پیچیده باشد که در آن موضوعاتی چون روابط عاطفی شکل گرفته در خود را در مسیری چون طلاق یا اعتیاد سوق دهد.
در اولین پادکست اقدام به بررسی این موضوع در 4 بخش مرتبط نموده ایم که در مجموع به مدت بیش از 40 دقیقه شنونده این پادکست رئال از زبان فردی خواهید بود که برای خروج از مشکلات و اتفاقاتی که کمترین عامل و عاملیت در بروز آنها را داشته است؛ اما به دلیل رفتارهای سلیقه ای و بدون در نظر گرفته شدن، تنها به سبب علایق و نمایلات فردی از سوی اطرافیان خود مورد بازخواست، برخورد و حتی تنبیه قرار گرفته است.(صرف نظر از بررسی واژه تنبیه به معنایی پیرامون برخورد فیزیکی، بلکه نزدیکی با رفتاری شکنجه وار در اخلاقیات و کلام که به مراتب از برخورد فیزیکی می تواند دردناک تر باشد
تلاش برای بازگو نمودن ماجرایی که حداقل یک دهه از وقوع آن گذشته است؛ تلاشی است نه برای بازگو نمودن آن بلکه بررسی دلایل رخداد ماجرا برای راوی، به جهت درک و فهم اتفاقات و بررسی موضوع از آن روی که میزان دخل و تصرف او در وقوع آن تا چه میزان از درجه و جایگاهی تأثیرگذار بوده است.
راوی با مشارکت خود در تنظیم این گفتگو تلاش خواهد کرد تا به لایه های پنهان و غیر منتظره ای از حادثه دست پیدا کند و عذاب وجدان خود را بعنوان عضوی از خانواده به فردی آسیب دیده و رنج کشیده به خاطر حادثه رخ داده توسط پدر و مادر که ستون و ارکان اصلی خانه را تشکیل می دهند دست پیدا کند؛ این بخش آغاز شکایت نامه است…

تیزر بخش دوم از پادکست اول

بخش دوم

شاید پس از شنیدن بخش دوم نوعی تردید و شک پیرامون صحبت های راوی برای مخاطب پدیدار شود اما حقیقت کمی در بیان واقعیات پنهان می شود و این علت بخاطر تلاش راوی در بازگو نمودن یک اتفاق فردی اما وابسته به حوادث پیرامون خود است.
روایتی که نه تنها سخت خواهد بود بلکه شک جنبه اصلی و مهمی در آن ایفا می کند به گونه ای که اگر مخاطب دچار شک و تردید نسبت به صداقت بیان راوی نشود بطور کامل ماجرا از حقیقت فاصله پیدا کرده است؛ پذیرش اشتباه و غفلت از سوی راوی جزیی از بیانات اوست اما حوادث پیرامون و تشعشعات رخدادهای محیطی در ماجرای یک دهه گذشته زندگی راوی بسیار تأثیرگذار بوده است.
نقش کم رنگ پدر و مادر در زندگی راوی به دلیل درگیری های بین آنان و ترجیح به منافع فردی بدون در نظر گرفتن سایرین و حتی فرزندان در روایت این قسمت به خوبی نمایان می شود.
اما همچنان برای نتیجه گیری زمان لازم است و بررسی بخش های بعدی می تواند در شناخت و فهم بیشتر این گسست به ما کمک کند.

بخش سوم

قرارگرفتن راوی در شرایط خاص خودش، نه بخاطر اعتیاد بلکه به دلیل درگیری های مختلف والدین باعث بروز مشکلات عاطفی نه تنها برای او، بلکه برای تک تک اعضای خانواده شده است؛ این درحالیست که به سادگی مادر بعنوان شیرازه و نگهدارنده بنیان و اساس خانواده به خوبی جایگاه خودش را درک نکرده و برای فرار از موقعیت های پیش آمده اقدام به استفاده که شرایط قانونی و حقوق مسلم خود شده است؛ در این شرایط نقش زن و جایگاه او در خانواده ای که شامل فرزندان نیز می شود بخوبی به نمایش در می آید. تفاوت روابط اجتماعی بین دختر و پسر حتی تا پس از ازدواج با خانواده ای که از همسری به نقش پدر و مادری ارتقاء پیدا می کند در این موضوع خواهد بود، که مسئولیت فرزندان در بعضی موارد باعث چشم پوشی همسر از خواسته های فردی و شخصی خود به جهت پذیرش نقش های مهمتر در زندگی می باشد و این موضوع شامل استثنایی نخواهد بود؛ بطوری که در تمام دنیا این اتفاق بروز می کند و بیان آنکه بعنوان ایرانی بودن و خصلت ایرانی معرفی می شود معیار اشتباه و خارج از واقعیت است؛ اما بکارگیری حقوق قانونی برای بدست آوردن شرایط مناسب در یک رابطه نیز اجتناب ناپذیر است؛ که همواره با نوعی اعمال فشار و تهدید آغاز می شود و در ادامه با اجرای قوانین داخلی در هر کشور، رابطه و زوجیت به پایان می رسد و هر فرد به تنهایی مسیر زندگی خود را ادامه می دهد اما آنچه که راوی نقطه عطفی در این ماجرا پدید می آورد در ابتدا بحران های عاطفی و اعتیاد و در ادامه فشارها و جبری که حاصل از انتخاب برای حفظ بقا و ادامه یک زندگی است؛ زندگی که همچنان به دلیل ناآشنایی با جامعه از سر بی تجربگی نیازمند به حمایت از سوی والدین است. اینکه چه میزان این ماجرای ده ساله بر افکار و روابط راوی در جامعه تأثیرگذار بوده، خود نیاز به بررسی عمیقی خواهد داشت؛ اما ضعف و خلع قوانین اجرایی در این بخش از گفتگو با راوی، در مورد آموزش والدین پیرامون شرایط زندگی پس از طلاق و نحوه برخورد و برقراری روابط با فرزندان و البته نظارت دستگاههای مرتبط همچون دادگستری و بهزیستی در بررسی فراهم نمودن شرایط مساعد و مناسب برای فرزندان نه تنها تا زمان دست یابی به سن قانونی بلکه پیگیری و نطارت آن افراد تا بهبودی کامل و قرارگیری در وضعیت اجتماعی مطلوب می باشد. ایجاد جلسات مشاوره برای خانواده های متقاضی طلاق که باعث تغییر بینش و نگرش افراد و ایجاد شرایط مساعد در تصمیم گیری و صرف نظر از بکارگیری این امکان قانونی توسط قوه قضائیه شده است از اقدامات مهم این دستگاه می باشد. این وقفه نزدیک به یکساله در دوره مشاوره تأثیر بسزایی در مختومه شدن پرونده های طلاق داشته است که حقیقتا مهم و با اهمیت است اما سایر بخش ها و مسیر های پیش رو نیز نیاز به توجه و بررسی دارد.

بخش چهارم(پایان)

ای کاش بسیاری از ما به حد و اندازه راوی جسارت و اعتماد به نفس در بیان اشتباهات خود را و اگر باعث بروز حادثه ای می شدیم پذیرش قبول مسئولیت را داشته باشیم؛ راوی در حادثه ای قرار گرفت و به سبب بروز حادثه ای که خود نقشی در آن نداشت، دست به انجام اشتباهاتی بخاطر بی تجربگی، عدم حمایت مناسب، قرار گرفتن در شرایط انتخاب، صرف نظر کردن از تمایلات و خواسته های متناسب سن خود و بسیاری موارد دیگر بوده است.
اکنون که با او صحبت می کنیم نگاهی از پختگی و درک ماجرا از سال هایی که گذشت، بخوبی در بیان او هویدا می شود؛ اما همچنان تلاش برای ایجاد انسجام و ارتباط در خانواده و برقراری پیوندهای از بین رفته نه برای دیگران بلکه برای خود بعنوان کم ترین فرد و عامل در بروز این زلزله مخرب با هدف پیدا نمودن سطحی از آرامش است.

مسئولیت پذیری دارای شرایطی است که افراد با رعایت آن خود را فردی مسئولیت پذیر معرفی می کنند و شناخته خواهند شد. آیا پدر یا مادر امکان ایجاد شرایط مسئولیت پذیری و آموزش آن را به فرزندان خود بخوبی انجا داده اند؟ تا بخواهیم از راوی نیز مسئولیت پذیر بودن را مطالبه کنیم؟ جامعه چطور؟ آیا جامعه و نهادهای اجتماعی در انجام این امر گزارش و بیانی از اقدام را می توانند ارائه کنند؟

برای افراد در طول زندگی اتفاقات مختلفی رخ می دهد که تمامی آنها خوش آیند و حاصلی از موفقیت نخواهد بود و آن اتفاقات در صورتی که دچار همراهی و پذیرش در خود فرد و اطرافیان نگردد، می تواند جهت و مسیر حرکتی افراد را برای آینده تغییری شگرف دهد؛ تغییراتی که پایان نامشخص و محتملی را بوجود می آورد؛ صرف نظر از افراد ماجراجو و خطرپذیر سایرین می توانند مسیری به مراتب سخت تر و خطرناک تر از راوی را طی کنند.
گسست روابط عاطفی، که پس از آن به طلاق و در ادامه به بروز اعتیاد و ایجاد ارتباط ناسالم رقم خواهد خورد تنها توضیح و شرح کوتاهی است از آموزش های ندیده و تفکرات و مطالعات انجام نشده در جامعه ما؛ به هر میزان که از اگرها و بایدها و نبایدها درباره اتفاقات رخ داده برای راوی بپردازیم، امکان اینکه بتوانیم درباره آموزش های دانشگاهی و حتی در سطح دانش آموزان صحبت کنیم را نخواهیم داشت. چه بسیارند نهادهای مرتبطی که توانایی انجام آموزش و برگزاری دورهای مناسب برای جامعه را دارند اما تنها به اقدامات سوری و فرمالیته و در وسعت کم زمانی و مکانی به موضوعات سطحی می پردازند.

آموزش،آموزش و تنها آموزش است که رمز موفقیت و پیروزی جامعه در خروج از بحران ها خواهد بود.