نقد فیلم ماشین مرا بران

Drive My Car

فیلم ماشین مرا بران به کارگردانی ریوسوکی هاماگوچی محصول سال 2021؛ که برنده جایزه نخل طلا برای بهترین فیلمنامه در هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم کن می باشد؛ این فیلم براساس داستانی کوتاه با نام ماشین مرا بران از کتابی مردان بدون زن به قلم هاروکی موراکامی تهیه شده است.

بیانی ژاپنی از مرگ

فیلم ماشین مرا بران با نمایشی مرتبط و انسجام کامل در حال روایت ماجرایی است که با وقوع آن و دوسال پس از آن زندگی نیشی جیما هیده نوشی در نقش یوسوکه کافوکو را دچار دگرگونی می کند و او را به شهری که دچار حادثه ای عظیم در تاریخ خود شده می کشاند نگاه و شعار این بازیگر در ابتدای فیلم با بیان جریان و ادامه داشتن زندگی برای تسلی باقی ماندگان، نگاه و تفکر ژاپنی را به نمایش می گذارد این طرز فکر که تا پایان فیلم با بیان و به تصویر کشیدن فرهنگ،اخلاق و اصول ژاپنی نوعی زیبایی را به فیلم بخشیده است با تصویربرداری منحصر بفرد کارگردان فیلم، جلوه ای دیگر از یک فیلم‌ژاپنی را برای بیننده به نمایش در آورده است.

کثرت تعداد بازیگران در نمایش و تغییر لوکیشن ها با به نمایش درآوردن مکان های زیبا و اختصاصی از ویژگی های دیگر این فیلم‌به شمار می آید؛ نمایش و گفتمان مرگ درابتدا، با بیان و به تصویر کشیدن قاب عکس کودک خردسال خانواده که تا اواسط فیلم بعنوان یکی از قفل های بازنشده در قالب داستان نگهداری می شود و علت برقراری ارتباط بازیگر نقش اول با راننده خانم با بازی توکو میورا در نقش میساکی واتاری می شود؛ پیوندی که نه به سرعت اما به آرامی و براساس ماجراهای رخ داده در طول فیلم امکان پذیر می شود.

با مرگ یوسوکه کافوکو این ارتباط جاودانه به نمایش در می آید مرگی که حاصل از گسترش بیماری کووید ۱۹ در جهان و ژاپن می باشد نمایش و رخ داد مرگ در ادوار تاریخی و زمانی و شرایط مختلف، در فیلم به حدی نرم و زیبا اجرا می شود؛ که آگاهانه بیننده را از اشتباهات و خطاهای افراد می گذراند و گذشت را در فیلم حاکم می کند هرچند کارگردان مخاطب را از این‌ پند فاصله نمی دهد و عواقب و نتایج رفتارهای خصمانه و خارج از انسانیت را محکوم و همراه با روسیاهی می داند.

نمایش روح سیقلی و صاف در بیان و رفتار انسانی، در حالی که عمق وجود این افراد دچار زخم و آسیب شده است؛ آنجایی به خوبی بروز می کند که پایان نمایش در پایان تئاتری به قلم چخوف صورت می پذیرد و با نتیجه گیری زیبا ابتدا و انتهای فیلم به یکدیگر متصل می شود.

مسیری که خارج از تمام برخوردهای اجتماعی و روزمره، در بین تمامی انسانها و فارغ از ملیت و نژاد، برایشان به واسطه های مختلف رخ می دهد و تنها یاد و یادگاری است که از آنان باقی می ماند؛ همانند خودروی ساب مدل 900 توربو که در اختیارمیساکی واتاری قرار گرفت و جاده ای که باید در آن ادامه داد.

هنر کارگردان در نمایش این فیلم با استفاده و بکارگیری از کتاب مردان بدون زن اثر هاروکی موراکامی کار چندان آسانی نخواهد بود که بیننده را تا پایان با خود همراه کند و بیانگر ماجرایی زیبا از پایان زندگی باشد.